WIGIERSKI AREOPAG NOWEJ EWANGELIZACJI

Mężowie ateńscy – przemówił Paweł stanąwszy w środku Areopagu widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: „Nieznanemu Bogu”. Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, (...) w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy (...). Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: «Posłuchamy cię o tym innym razem». Tak Paweł ich opuścił. Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli
Dz 17, 16–34

 

W kierunku lepszego świata

 

Wielu ludzi, również i dziś, słuchając Słowa Bożego powie posłuchamy cię innym razem. Zmieniają się czasy, stulecia, mody, ale ludzie wciąż mają problem z odnalezieniem prawdy o Bogu. Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli.

 

Pragnieniem naszym jest, aby Wigry stały się areopagiem nowej ewangelizacji w północno-wschodniej części Polski. Aby promieniowały na cały ten rejon, na naszą Ojczyznę, kraje sąsiednie i Europę – mówił Biskup Ełcki na Wigrach. Określenie ‘aeropag’ nie ma jednak w tym wypadku nic wspólnego z mitologicznym Aresem, od którego pochodzi nazwa ateńskiego wzgórza. To raczej znane wszystkim uczestnikom śródziemnomorskiej kultury miejsce, gdzie następowała swobodna wymiana myśli, dialog.

Nauczanie Jana Pawła II było głęboko zakorzenione w tej europejskiej tradycji dialogu, do której Ojciec Święty wielokrotnie się odwoływał. Jednak o europejskości, o przynależności do kręgu europejskiej kultury nie stanowią jedynie rozpoznane metafory, filozofia czy zabytki. Europejskość oznaczała dla Jana Pawła II wyzwanie rzucone światu, tak jak chrzest był wyzwaniem rzuconym codzienności. Europejskość bez Boga, nawet, jeśli kojarzona z oświeceniem – była tylko pozorem, złudzeniem i drogą do nikąd. Papież-Polak przestrzegał przed kultem rozumu oderwanego od tajemnicy Paschalnej, od odkupienia i miłosierdzia: Tego Boga-Człowieka, który umarł i zmartwychwstał, oświecona myśl europejska pragnęła się pozbyć, pragnęła Go wyłączyć z historii kontynentu. (Pamięć i tożsamość).

Współczesna Europa – jeśli ma aspiracje pozostania intelektualnym i duchowym centrum – nie może pozostawać obojętna ani na dialog, ani na Chrystusa, ponieważ nadal trwa zmaganie o duszę tego świata (Przekroczyć próg nadziei).

 

Tak jak przed wiekami – klasztory i kościoły – stają się dziś namacalnymi dowodami tej walki o duszę, a także wyzwaniami dla rzeczywistości, ale przede wszystkim – miejscami dialogu. Również „Wigierski Areopag” ma być pozytywną odpowiedzią dla tych, którzy poszukują chwili wytchnienia, pragną odkryć na nowo Bogu w swoim życiu. Z Boga płynie pokój, radość i świadomość własnej wartości, które w tym miejscu – jak niegdyś w kamedulskiej pustelni – może odczuć poszukujący swojej drogi człowiek...

 

Aeropag Wigierski ma być dziękczynieniem za beatyfikację Jana Pawła II i odpowiedzią na Jego nauczanie, praktyczną formą realizacji wskazań papieża w praktyce. Pobyt Ojca św. na Wigrach w 1999 roku jest dodatkowym wyzwaniem, Jego słowa: Pilnujcie mi tych szlaków – okazały się wyzwaniem. Ufamy, że uda się zainaugurować działalność właśnie 1 maja 2011 roku, w dniu nie tylko tak ważnym dla wielu Polaków i Polski, ale i dla całego Kościoła.

 

Zapraszamy już dziś ludzi nauki i kultury, środków przekazu, pisarzy i artystów do szerokiej współpracy, by wspólnie pomóc przybywającym na Wigry odkryć tkwiące w każdym z nas pokłady dobra, które otrzymał od Stwórcy. Kultura i sztuka obecne na Wigrach a także piękno tutejszej przyrody powinny skłaniać nie tylko do refleksji nad sensem życia, nad wyznawanymi wartościami, lecz również do poszukiwania Stworzyciela, nawet, jeśli był On dotąd Bogiem Nieznanym. Ważne, by nie pozostawać obojętnym... Dopiero zaangażowanie ludzkich zdolności i talentów w różne dziedziny życia pozwala na nowo ewangelizować rzeczywistość, nawet, gdy pozornie nie ma ona nic wspólnego z duchowością.

Powołanymi do tej ewangelizacji są nie tylko duchowni – lecz przede wszystkim świeccy różnych zawodów i kultur, bez względu na wiek czy stan cywilny – ludzie zdolni do dialogu, do twórczej wymiany myśli, umiejący przekroczyć ciasne ramy rzeczywistości, szukający Boga i ładu, słowem każdy, kto pragnie zaangażować swoje zdolności oraz czas. Tylko w ten sposób możliwe jest budowanie lepszej przyszłości, poprzez rozwój człowieka, który udaje się w drogę...

A jakie jest inne słowo, które najczęściej słyszymy w Ewangelii, jeśli nie to: „Pójdź za Mną” (Mt 8,22), wzywające różnych ludzi, zwłaszcza młodych, aby podjęli pielgrzymowanie szlakami Ewangelii w kierunku lepszego świata? (Przekroczyć próg nadziei).

Ks. Dariusz Rogiński